Politici kennen onderscheid gezondheidszorg tegenover jeugdzorg niet.

Familietherapeute Else-Marie van den Eerenbeemt (http://www.else-marie.nl/) zegt: Het gevoel niet bij je familie te horen ('er bij horen') is verschrikkelijk. Dat doet verschrikkelijke pijn. Het verhindert dat je liefde kan tonen (naar je ouders).
En wat is Uithuisplaatsen (UHP) dan voor de psyche?....

Jeugd-zorg, zo weten vele hoogopgeleiden en ouders, is geen jeugd-gezòndheidszorg.

Het valt op dat politici die over het jeugdzorg-beleid gaan  niet het onderscheid kennen tussen indicatieve hulp en diagnostieke hulp. Dat kan pijnlijk zijn voor kinderen in (onnodige) confrontatie met Jeugdzorg.

1.   Indiceren = kijken bíj welke specialist, ofwel deskundige (arts-opgeleide), er een diagnose gesteld kan worden om de juiste therapeutische hulpverleningstraject in te gaan. (Dit zou de taak van Jeugdzorg zijn, doorverwijzen….)

 

2.   Diagnosticeren = een taak voor een arts-opgeleide of orthopedagoog-generalist die test, die via anamnese (het zelf de cliënt onderzoekend en bevragend) bekijkt of er een hulptraject nodig is en welk traject dan therapeutisch zal werken, passend bij de diagnose, het probleem in al zijn integrale verbanden.

Jeugdzorg: geen juiste doorverwijzing

De politiek lijkt te denken dat een (onbeëdigd)  jeugdzorgwerker met een indicatiebesluit aan het 'diagnosticeren' was; echter dàt is geen diagnose, geen juiste onderkenning van problemen, geen juiste doorverwijzing naar mogelijk nodige therapie.

Jeugdzorg geeft geen therapie! 

Een kind voelt zich niet veilig in een onvertrouwde, vreemde pleegomgeving, en vraagt zich, zichzelf beschuldigend, af wat het fout heeft gedaan, zo uithuisgeplaatst. Voor later weet het kind niet, met geen of te korte bezoekjes om de zoveel maanden, hoe zijn ouders, zijn biologische afkomst, zijn, en krijgt -later dus- meer problemen in de identiteitsfase van ontwikkeling.

Uithuisplaatsen, heel frequent bij BJZ (Nederland is koploper), is het tegendeel van therapie! 

Econoom-onderzoeker Joseph Doyle bevond ook dat pleegplaatsen te vaak minder optimaal is voor een kind dan hulp via thuis. Ook in Zeeland (prof. Jo Hermanns na 4:19 in https://www.youtube.com/watch?v=F6Dthj9XBLU) bleek hulp via thuis veel effectiever dan institutionalisering met een OTS+UHP.

Met diagnostiek…. ook economisch bezuinigend.

Weetenschappers en advocaten

(http://www.peterprinsen.nl/HERZIENINGOTS.OPENBRIEFEERSTEKAMER.htm) Wetenschapper en advocaten adviseerden om tot zwaargewichten ìn de hulp-ingang te komen, in plaats van reguliere jeugdzorg.

“Doek Jeugdzorg op” is onderbouwd en kennelijk beter voor kinderen. Voor de enkele gevallen kan een RvdK+ (met een plus, wegens een diagnosticerende academicus erin die de cliënt ziet en onderzoekt) worden gecreëerd.

Zelfs rechters, zoals bijv. raadsheer Van Teeffelen (FJR 2010, blz. 248) of in LJN BB0880, onderkenden dat BJZ te laks was met het toeleiden tot diagnostiek. BJZ maakte van indicatiebesluiten een ondeskundig zoekplaatje dat vragen opriep: “Is het bureau jeugdzorg er voor de cliënt of is de cliënt er voor het bureau?”

- Indiceren is geen diagnostiek traject!

- Een indicatiebesluit is geen diagnostiek rapport!

- Een ‘expertiserapport’ is verre van een diagnostiek rapport, en wordt door BJZ ingezet om rechters te bespelen ter vervanging van echt onderzoek!

Politici vergeten diagnostiek

Politici vergeten de uiterst belangrijke hulp-fase diagnose (diagnostiek) tussen indiceren enerzijds en hulpverlenen of hulptrajecten-wijzen anderzijds. Het kind heeft er recht op naar IVRK artikel 24 naast EVRM 8. Jeugd-gezòndheidszorg.
Via ouders thuis (bijv.: http://www.hechtingsproblemen.nl/behandelvormen/nabijheid).

Jeugdzorg geeft geen diagnose, geen therapie, geen veiligheid zoals een kind dat ervaren kan.  

'Jeugdzorg' met een vraagteken bij het deelwoordje ‘zorg’ is geen zorg.

Jeugdzorg mag geen toeleiding zijn tot beschermingsmaatregelen zònder de diagnostieke fase. Laat die toegang over aan deskundiger specialisten, die beëdigd zijn. Het belang van het kind is groter dan verdachtmakingen over een deel van de ontwikkeling van een kind op korte termijn.

Het kind moet langer meegaan en opgroeien!

Doordenderen is geen goed idee

Politici hebben het wel vernomen met de brief op
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013/04/jeugdzorg-is-geen-jeugdgezondheidszorg.html
maar  hebben last van onwetendheid wat woorden (zoals: zorg, indiceren, diagnost, therapie) betekenen, of ze kennen de volg-orde niet.  Doordenderen in Jeugdwet-plannen op het niveau van sociaal werk, jeugdzorg-werk, is geen goed idee!

T