De ingezonden brieven die de Volkskrant niet wilde publiceren

Bijgaande de mail correspondentie tussen mij en de Volkskrant. Op mijn tweede mail heb ik geen antwoord meer mogen ontvangen. Ik heb vorig jaar een discussie gehad met mevrouw Stoffelen. Zij zei niet op de stoel van de Rechter te kunnen gaan zitten, daar waagt zij zich niet aan. Terwijl ik vond dat een journalist onderzoek moet doen. Zij vond dat ik haar niet moet vertellen wat de taak is van een journalist. Einde gesprek. Ik word een beetje moe van dat soort journalisten. 

Ik heb ook met haar gemaild en stukken opgestuurd.  

Sally Beumer 

Verzonden: woensdag 10 april 2013 7:37
Aan: 'VK Brieven'
Onderwerp: RE: Kind Yunus 

Geachte mevrouw, heer, 

Gaarne wil ik commentaar geven op uw artikel Binnenland en dat van de Ombudsvrouw in de krant van zaterdag 6 april 2013 betreffende het kind Yunus en verzoek ik u onderstaand commentaar te plaatsen in Opinie en Debat.

Vast bedankt voor uw moeite. 

Met vriendelijke groeten, 

S. Beumer 

Kind Yunus  

Voor mij maakt het geen verschil of een kind nu door lesbiennes, homo’s of hetero’s, wordt opgevoed. Het gaat immers om het feit dat een kind met liefde wordt opgevoed in een veilige omgeving.

Opmerkelijk vind ik het dat u in uw artikel laat weten, dat een Rechter beslist heeft dat alle drie de kinderen uit huis geplaatst moeten worden en geplaats worden in dit specifieke pleeggezin omdat de Rechter de ouders niet capabel vindt de kinderen op te voeden omdat zij de vereiste zorg niet kunnen geven. 

Het Hof vraagtekens heeft gezet bij de conclusie van Jeugdzorg of de ouders werkelijk niet in staat zijn de vereiste zorg te geven. Waarom beslist deze Rechter dan dat alleen de twee oudste kinderen moeten worden teruggeplaatst bij de ouders? Wat is de reden van het Hof dat het jongste kind bij het pleeggezin moet blijven? Waarom kunnen de ouders aan het jongste kind niet die vereiste zorg geven? 

Uit een onderzoek blijkt dat er mogelijk geen kindermishandeling plaats heeft gevonden. Wat is dan de reden dat de Rechter de ouders uit de ouderlijke macht heeft gezet betreffende het jongste kind? 

Jeugdzorg nalatig blijkt te zijn geweest in belangrijke onderzoeken met als gevolg dat de ouders zich oneerlijk behandeld voelen. Is dat zo vreemd? Wat voor een straf heeft de Rechter opgelegd aan de medewerkers van het betreffende Bureau Jeugdzorg wegens nalatigheid in belangrijke onderzoeken waardoor zij niet gehandeld hebben in het belang van het kind? 

Waren er misschien andere belangen die boven het belang van het kind uitstegen? Betreft hier misschien geen pleeggezin, echter een adoptiegezin?

Als ik zo’n artikel lees, rijzen bij mij dat soort vragen. 

Bij UHP en OTS zijn Jeugdzorg, de Raad van de Kinderbescherming en de Rechter namelijk Ketenpartners van elkaar. Dit houdt o.a. in dat vooraf aan een zitting de Ketenpartners de casus bespreken en is de uitkomst meestal al bekend voordat de zitting heeft plaatsgevonden.  

Misschien wordt het tijd, dat de Rechters doen wat zij moeten doen, namelijk uit hoofden van hun functie een onafhankelijk onderzoek in stellen dat zij bij wet verplicht zijn en niet de beslissing over laten aan Jeugdzorg. Realiseren Rechters zich wel, dat zij hiermee niet alleen de wet overtreden echter ook de mensenrechten schenden en tal van kinderen hiervan slachtoffer maken. 

S. Beumer

 -----------------------------------------------------------------------------------------------

Van: VK Brieven [mailto:brieven@volkskrant.nl]
Verzonden: dinsdag 9 april 2013 9:40
Aan: Sally Beumer
Onderwerp: RE: Kind Yunus

 

Geachte lezer, 

Hartelijk dank voor uw brief die wij met belangstelling hebben gelezen. Helaas kunnen wij uw brief niet plaatsen. Wij stellen uw mening zeer op prijs en hebben uw brief doorgestuurd naar de ombudsvrouw. 

Met vriendelijke groet,

 

Henk Müller

Brievenredactie de Volkskrant

 -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Van: Sally Beumer
Verzonden: woensdag 10 april 2013 7:37
Aan: 'VK Brieven'
Onderwerp: RE: Kind Yunus 

Geachte heer Müller, 

Naar aanleiding van u antwoord om mijn bijdrage in Opinie en Debat, betreffende het kindje Yunus, laat ik u het volgende weten.

Het geen dat ik stel in mijn bijdrage, is niet zomaar door mij neergezet. 

Gedurende ongeveer 5 maanden ben ik bezig met een eigen onderzoek als persoon met een juridische opleiding en o.a. ervaring in mijn werkveld met jeugdzorg, dus als ervaringsdeskundige over belangen waarin andere belangen verstrengeld zijn. Dit noemt men belangenverstrengeling.  

Misschien heeft u het programma van de VPRO gezien, ‘ De Slag om Nederland’ waar politici hoge functies bekleden bijvoorbeeld in de zorg, bij banken, pensioenfondsen, woningbouwverenigingen etc. of bijbanen hebben zoals commissariaten, raden van bestuur etc. en hierbij ook nog Senator zijn in de Eerste Kamer.  

Hoewel zij zeggen niet te lobbyen voor hun werkgever en zij alleen hun kennis overdragen aan hun medeleden en niet als woordvoerder optreden voor hun partij, deze handelswijze op hetzelfde neerkomt als lobbyen en dit duidelijk leidt tot belangenverstrengeling tussen de politiek en het bedrijfsleven. 

In dit onderzoek, onderzoek ik onder andere de belangenverstrengeling tussen de ketenpartners Jeugdzorg, de Raad van de Kinderbescherming en de Rechter.

Eveneens de belangenverstrengeling tussen Jeugdzorg en de zorgketenpartners, zoals de jeugdhulpverlening, pleegzorg, scholen etc. 

Ik kom tot verbazingwekkende conclusies. Het verbaast mij dat geen enkele journalist/verslaggever zich verdiept heeft in deze belangenverstrengeling en wat voor een consequenties die hebben voor kinderen en hun familie. 

Ik ben niet tegen een Jeugdzorg, echter wel tegen het wanbeleid dat gevoerd wordt door Jeugdzorg. 

Jeugdzorg blijkt een instantie te zijn waar het als normaal gezien wordt om de wet- en regelgeving te overtreden, mensenrechten te schenden, kinderen te ontvoeren en voor Rechter spelen doordat de Rechters zelf zeggen de pedagogische methodiek niet te beheersen. Rechters hebben namelijk de plicht uit hoofden van hun functie een onafhankelijk onderzoek in te stellen omdat zij dit bij wet verplicht zijn. Met het overlaten van een beslissing aan Jeugdzorg overtreden zij de Wet.

 

De Inspectie Jeugdzorg zou als toezichthouder, toezicht moeten houden op de Jeugdzorg. Echter de Inspectie jeugdzorg heeft niet of nauwelijks toezicht gehouden op de jeugdzorg. En dit al tientallen jaren.

Omdat er zoveel klachten binnen kwamen bij de overheid over Jeugdzorg betreffende seksueel misbruik bij kinderen die onder toezicht staan en stonden van Jeugdzorg heeft de Overheid een onderzoekscommissie ingesteld om de burger gerust te stellen, zo heeft de Overheid de Commissie Samson ingesteld.  

De Commissie Samson was niet instaat om de Bureaus Jeugdzorg alle dossiers te laten overleggen.  

De Commissie Samson kon gebruikmaken van haar bevoegdheid de dossiers te vorderen om zo de Bureaus Jeugdzorg alsnog te dwingen alle dossiers te openen, echter zij heeft dit niet gedaan, waardoor ongeveer de helft van de dossiers niet onderzocht is. 

Uit het aantal onderzochte dossiers kan al afgeleid worden dat het een zeer groot aantal kinderen betreft dat seksueel misbruikt is, die nota bene onder toezicht staan en stonden van Jeugdzorg en hoe ernstig het is gesteld met het beleid binnen Jeugdzorg en er hier duidelijke sprake is van wanbeleid. 

Uit de niet geopende dossiers door Jeugdzorg kan ik als burger er redelijkerwijs vanuit gaan, dat deze dossiers ernstige strafbare feiten bevatten en de Minister van Justitie niet alleen de plicht heeft Jeugdzorg de dossiers alsnog te laten openen, hij ook de plicht heeft jeugdzorg deze verplichting op te leggen.  

Eveneens is uit het onderzoek van de Commissie Samson gekomen dat de meeste gezinsvoogden onvoldoende gekwalificeerd zijn voor die functie en Jeugdzorg zich niet houdt aan het feit dat de werknemers bij Jeugdzorg verplicht zijn een VOG te overleggen en de eed of belofte af te leggen betreffende integer te handelen.  

Het gaat hier immers om kinderen die zich zelf niet kunnen verweren. Van medewerkers van Jeugdzorg mag verwacht worden dat zij integer handelen en kinderen er vanuit moeten gaan dat zij beschermd worden door die “jeugdbeschermer” indien ouders die bescherming niet kunnen geven.  

Deze handelswijze van Jeugdzorg werkt alleen in de hand dat de macht van voogden c.q. gezinsvoogden groter wordt en zij zich hierdoor permitteren om de wet- en regelgeving te overtreden door het plegen van strafbare feiten, mensenrechten te schenden en hiermee niet in het belang van een kind handelen.  

S. Beumer