In
het NRC van 22 maart 2013 was een artikel te lezen naar aanleiding van de hervorming
van de Amsterdamse jeugdzorg voor de transitie in 2015, dat bij wijze van
uitzondering ruimte bood voor inhoudelijke kritiek op de werkwijze van
jeugdzorg, onder de titel ‘Wie beschermt
de ouders tegen de kinderbescherming?’.
Sven Snijer
Sterke punten in
het artikel
(Afkomstig
van advocaat Reinier Feining):
- Waarheidsvinding,
of deugdelijke onderbouwing van ingrijpende beslissingen speelt geen belangrijke
rol bij jeugdbescherming.
- Het
‘veiligheidsdenken’ overheerst.
- Het
‘niet-pluisgevoel’ is leidend.
- Bij
jonge kinderen, wordt er haastig gehandeld.
- Een
maatschappelijk werker ‘vermoedt’ zonder psychiatrisch/psychologisch onderzoek
een psychische stoornis bij één van de ouders, en die moeten dan maar bewijzen
dat het niet zo is.
- Jeugdzorg
doet ook achteraf geen goed onderzoek (na de OTS/uithuisplaatsing)
- Als
die onderzoeken niet van de grond komen, keert het kind ook niet meer naar huis
terug (wegens ‘hechting aan pleegouders’, zoals in
de zaak Yunus. BJz had het mis, hield ouders-ontlastende stukken achter voor
de rechter, maar het kind blijft eigendom van anderen, ook als uiteindelijk
blijkt dat ouders nergens schuldig aan zijn geweest).
Privacy?
Aan
het eind van het artikel volgt dan het gebruikelijke weerwoord van Bureau
Jeugdzorg, dit keer in de persoon van Jan Dirk Sprokkereef van BJz Utrecht. Hij
zegt dat er in het jeugdrecht anders wordt omgegaan met feiten, dan in het
strafrecht (klopt, in het strafrecht kennen ze wel feiten, in het jeugdrecht vooral
meningen) en geeft daarbij als voorbeeld dat een moeder een bewering doet over
de psychische toestand van vader, wat BJz niet zou kunnen controleren, omdat de
medische gegevens van vader beschermd zijn. Het ‘feit’ waar jeugdzorg volgens
hem mee werkt, is dat moeder die bewering gedaan heeft.
Het
is zeer misleidend wat Sprokkereef zegt, alsof er geen mogelijkheden zouden
bestaan voor BJz om de waarheid dichter te benaderen. ‘Ze willen wel, maar ze
mogen het niet’. Arme jeugdzorg, wat is het toch een ‘moeilijk werk’. Dapper
hoor, dat ze die beweringen en vermoedens, de insinuaties en verdraaiingen aan
de rechter durven voor te leggen. Logisch ook, dat ze niet op huisbezoek willen
gaan, om aan te wijzen van welke trap moeder nu precies geduwd is door vader,
als er in de gelijkvloerse woning helemaal geen trap aanwezig is. Je kunt toch
blijven doen alsof? De rechter gaat meestal af op de ‘professional’. Het is
altijd het zelfde liedje bij jeugdzorg. De privacy van personen wordt gebruikt
om zich achter te verschuilen, wanneer haar falen aan het licht dreigt te
komen. En die rechter maar wegen, met het rapport dat hij nooit ontvangen heeft…
Sven Snijer
Sprokkereef geeft als voorbeeld dat een moeder een bewering doet over de psychische toestand van vader. Als er geen medische gegevens van vader over zijn psychische toestand zijn, kan vader niet bewijzen dat hij geen psychische aandoening heeft en is de bewering van moeder volgens Sprokkereef dus waar.
BeantwoordenVerwijderenDE WAARHEID.
BeantwoordenVerwijderenSchokkend. Wat,dat kinderen mishandelt en misbruikt worden? Nee, hoe afschuwelijk dit ook is,zo is het leven.
Schokkend is alle flauwekul die iedereen verkondigt over dit soort zaken.(vooral politici)
Men heeft het altijd over een beslissing van de rechter. De OTS is een beslissing van de rechter ja , de UHP (IN HET KADER VAN DE OTS)is een beslissing van jeugdzorg in samenspraak met de RvdK. De rechter geeft alleen toestemming.
Over de privacy het volgende: privacy is een recht geregeld bij de grondwet. art 10
Kijk eens in de wet op de jeugdzorg art 53 en art 51 lid 3, wat hiervan overblijft.
Vooral als een kind in gevaar is mag iedereen( ook medici) alle gegevens verstrekken die men nodig acht.
Juridisch is dit allemaal in orde. Het is bij wet toegestaan om uitzonderingen te maken.
Alleen deugt de reden waarom niet.
Een vermoeden dat het kind in gevaar is, is genoeg. Nu is een specifieke eigenschap van een vermoeden : MEN KAN HET CREEREN.
Jeugdzorg is hier erg goed in.
Oh ja, een kind is altijd in gevaar, dit is inherent aan het kind zijn.
Ben het verder wel met deze advocaat eens.
Deze reactie is anoniem. Ik heb namelijk een dochter.
Hoe is het in godsnaam mogelijk dat er op dit moment in de tweede kamer (terecht!) een debat wordt gevoerd over de fysieke EN psychische mishandeling van dieren ,terwijl er ondertussen al jaren lang (door jeugdzorg) ouders en kinderen psychisch mishandeld worden!!
BeantwoordenVerwijderenAl jarenlang feiten en signalen over psychische mishandeling worden doorgegeven door ouders, instanties en advocaten en geleerden aan onze dames en heren politici!! En daar wordt GEEN debat over gevoerd??!!
Walgelijk! Wat een zieke maatschappij!
https://www.youtube.com/watch?v=JSUr2xxTDJg
BeantwoordenVerwijderenmet omzeilende Sprokkereef en een advocaat, die weet hoe en waar BJZ met smoesjes en suggesties werkt alsof insinuaties en beschuldigingen de 'feiten' zijn, en niet de diagnostiek, dat toch eerder het belang van het kind weergeven zou moeten worden.
Elders op deze site staan smoesjes die BJZ graag gebruikt om een kind in eigen beheer te houden: OTS en UHP:
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2013_01_01_archive.html (3 delen minstens).
Zie:
BeantwoordenVerwijderenhttp://www.doenendenken.nl/?p=763
Vluchten naar België, en snel.
Wat mij betreft zit een deel van het probleem bij de rol van kinderrechters. Die zijn in mijn optiek vaak niet kritisch genoeg naar medewerkers van jeugdzorg en gaan er te makkelijk vanuit dat de informatie vanuit jeugdzorg klopt. Ik heb als advocaat regelmatig meegemaakt dat er domweg gelogen werd door gezinsvoogden. Bijvoorbeeld, de gezinsvoogd stelt ter zitting dat er regelmatig contact is met school over het welzijn van het kind, school zegt bij navraag al 1,5 jaar geen enkel contact met de gezinsvoogd te hebben gehad. Of dingen worden overdreven, bijvoorbeeld kind is betrapt op diefstal. Bij nader onderzoek blijkt dit om wat snoep (binnen de instelling) te gaan. Of er is sprake van kameleongedrag. Bijvoorbeeld, er wordt een verlenging van een (gesloten) plaatsing gevraagd omdat het nog steeds niet goed gaat met het kind (na 2,5 jaar gesloten te zijn geplaatst.) Op het moment dat aangekaart wordt dat dat toch een goede reden is om aan te nemen dat gesloten plaatsing kennelijk niet de weg is, nu dit al die tijd het niet geholpen heeft, draait jeugdzorg ter zitting als een blad om een boom om en is er opeens toch wel wat vooruitgang te bespeuren en is voortzetting van de gesloten plaatsing daarom toch nodig. Gevolg, de plaatsing wordt verlengd. Ik begrijp overigens voor alle duidelijkheid ook wel de positie van kinderrechters, ze nemen verstrekkende beslissingen over de veiligheid van kinderen, terwijl ze zelf dit vanaf een grote afstand moeten beoordelen (itt tot betrokken advocaten, die meestal wel veel weten over een gezin) maar een meer kritische houding naar jeugdzorg en misschien ook wat meer inlevingsgevoel wat het voor kinderen betekent om gescheiden te worden van hun ouders en of wat dat allemaal te weeg brengt opweegt tegen de nadelen van het handhaven van kinderen binnen hun gezinssituatie (als die nadelen er uberhaupt al zijn) zou ook niet misstaan en dat is een understatement.
BeantwoordenVerwijderenHet artikel van Elsje Jorritsma in de nrc van 22 maart heeft mij aangenaam verrast.
BeantwoordenVerwijderenAlleen al de 'gedurfde' kop van;
'En wie beschermt de ouders tegen de kinderbescherming?' is een kop die je tot nog maar zelden of nooit in de reguliere media tegen kwam...dit is wel degelijk een soort trendbreuk, want tot nog toe beschermde in de media de kinderbescherming alleen maar en dat de burger tegen dit instituut beschermd moest worden, was in de reguliere media niet aan de orde.
Hoewel Sven het artikel al behoorlijk geanalyseerd heeft en van commentaar voorzien, wil ik wat dat betreft ook nog graag een paar duitjes in jeugdzorg en kinderbeschermingszakje doen.
Ik krijg toch de indruk dat het bij sommige politici mede naar aanleiding van de zaak Yunus er het één en ander begint te dagen en dat is toch winst vergeleken bij de afwijzende en ontkennende houding van de politiek tot nog toe bij kritiek op deze instanties.
De ons wel bekende Vera Bergkamp;
'Maar de zaak (Yunus)laat wel zien dat we goed moeten kijken hoe beslissingen in de jeugdzorg tot stand komen, en of feiten en oordelen niet teveel door elkaar lopen'
Commentaar hier op: Mijns inziens is dit weliswaar een wat bedekte en keurig nette kritiek op het functioneren van de politiek op jeugdzorg. Maar kritiek IS het.
En verder;
'Op initiatief van Bergkamp,en gesteund door de andere partijen in de Kamer, gaat kinderombudsman Marc Dullaert de komende maanden onderzoek doen naar hoe ingrijpende beslissingen in de jeugdbescherming, zoals uithuisplaatsingen feitelijk onderbouwd worden' Aanleiding hiertoe waren burgers die klaagden over dat in de rapportages van Jeugdzorg en de Kinderbescherming dat aannames en feiten door elkaar heen liepen.
Commentaar;Dat is niet niks...het is opnieuw regelrechte kritiek op het functioneren van Jeugdzorg, maar ook op de beslissingen van de kinderrechters...
Ik laat het hier even bij..GTST vraagt mijn aandacht
opa
BJZ zou de medische gegevens over de psychische toestand van een vader niet kunnen controleren omdat de medische gegevens van de vader beschermd zijn.
BeantwoordenVerwijderenIn het rapport "Wie controleert Jeugdzorg" lezen wij dat de medische gegevens van de drie jongens NIET beschermd waren, BJZ kreeg ze "on a silver platter", maar DIE WAARHEID dat ze niet mishandeld waren door hun ouders, zo lezen wij, werd onder het vloerkleed geveegd door BJZ door de rapporten achter te houden. Dus: BJZ doet aan waarheidsvinding als het hen uitkomt, en als de uitslag hen niet uitkomt, ALS DE WAARHEID HEN NIET UITKOMT OMDAT DAT NIET GUNSTIG IS VOOR HET DOEL WAT ZIJ NASTREVEN, YUNUS TOT ZIJN ACHTTIENDE JAAR BIJ BJZ/DE PLEEGOUDERS, DAN VERDWIJNT DE WAARHEID GEWOON.