Leer je kind kennen met een kaartspel

http://www.antibjz.nl/page/articles.html/_/jeugdzorg-algemeen/leer-je-kind-kennen-met-een-kaartspel-r993

Bron: Trouw
4 oktober 2012

'Luister 's naar me' is deze week het thema van de Week van de Opvoeding. Kinderen moeten luisteren naar hun ouders, maar ouders óók naar hun kinderen.

Een kaartspel waar foto's op staan, en vragen als 'waar ben je bang voor?' en 'hoe zeg je nee?' moet ouders helpen het gesprek met hun kinderen op gang te brengen, zegt pedagoog Espérance Blaauw, bedenker van de Junior Coachkaarten.

"Elke ouder denkt dat hij zijn kind van haver tot gort kent. Daardoor vergeten ze de simpele vragen te stellen. Ze denken het antwoord toch al te weten. Maar een kind kent zichzelf nog niet eens. Door kinderen toch die simpele vragen te stellen, laat je je verrassen en leert het kind dat het normaal is om te praten over wat het belangrijk vindt, waar het goed en minder goed in is. Dat maakt het al jong zelfbewust."

"Kinderen zijn heel associatief ingesteld. Je krijgt ze makkelijker aan het praten met foto's uit hun dagelijks leven, van klimwanden en voetbalvelden. Het helpt ook dat de ouders met het spel iets tastbaars hebben om een gesprek mee te beginnen. Ze hoeven de vragen niet zelf te bedenken, ze staan al op de kaarten. Dat haalt de druk eraf. Een kind merkt het als ouders iets specifieks willen weten."

"Het lastige van opvoedkundig materiaal is dat het al snel wordt gekocht door mensen die al heel bewust met de opvoeding bezig zijn. Daarom hebben we het spel vrolijk vormgegeven. Het lijkt daardoor niet zo serieus. We proberen ook professionals in de jeugdzorg te bereiken. De volgende stap is een samenwerking met de Centra voor Jeugd en Gezin."

"Het antwoord op de vraag bepaalt het niveau van het gesprek. Ik heb het spel uitgeprobeerd op meerdere scholen. Juist in groep acht waren ze erg enthousiast. Ze vonden het heel moeilijk om de vraag te beantwoorden wat hen bijzonder maakt. Ze zijn het niet gewend om daarover na te denken. Kinderen tussen de zes en twaalf zijn een heel dankbare groep om mee te praten. Als ze gaan puberen, wordt het lastiger."

"Ja, ik heb het spel gespeeld met mijn dochter van zes. Op de vraag waar ze zuinig op is, dacht ik dat ze haar favoriete knuffel zou antwoorden. Maar ze begon over haar wandelende takken waar ze goed voor moest zorgen en die te eten moesten hebben. Dat had ik niet zien aankomen. Zo liet ze zien dat ze al veel verantwoordelijk neemt. Ons huisdierexperiment was daarmee geslaagd. Daarom zitten we nu in de auto om een jack russell op te halen."

Bron: Trouw

Redactie Dark horse: Er zijn ook gezinnen waarbij de kinderen gewoon vragen: "Mama, mag ik een hondje?" Maar misschien is dat voor de crea-bea's in deze sector te gewoon, met name omdat het te weinig mogelijkheden biedt voor speculatieve interpretaties. Misschien wilde mama een hondje, want het kind had het over wandelende takken? In het kader van een AMK of Raadsonderzoek, is hier nog een wereld te winnen! Het kind zou met de wandelende takken symbolisch kunnen aangeven moeder een 'takkewijf' te vinden. Hoelang zal het duren voordat ze het 'poppenspel' uit de periode van de 'Bolderkaraffaire'weer uit de kast zullen halen. Als ze toch zo vastbesloten zijn om echte diagnostiek door universitair geschoolde personen te vermijden, dan moet misschien de afdeling gezelschapsspellen in de speelgoedwinkel een vast onderdeel worden van het professioneel instrumentarium van de jeugdzorgwerker. Alweer een ketenpartner gevonden!

http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.nl/2012/10/een-lange-nek-en-en-wanten.html