Wat je als ouder moet weten over de RvdK

De Raad voor de Kinderbescherming, Bureau Jeugdzorg.

Ouders bedenk dat, als uw kind eenmaal in de “macht” is van de overheid, er een (wind)molen gaat draaien die zijn weerga niet kent. Gebruik alle overredingskracht die u hebt, schakel uw familie in (geneer u alstublieft niet), of welke andere bekenden dan ook, om u hierbij te helpen. Overtuig hen van de noodzaak van hulp en bijstand. U gaat automatisch de justitiële (wind)molen in.

Het advies is: negeer de justitiële molen. Ga met niemand in gesprek, behalve natuurlijk met uw kind als u daar de kans toe krijgt, en verder alleen met de rechter. U bent helemaal niet verplicht zelfs maar te reageren op de vrijwillige hulpverlening, crisisopvang, raad voor de kinderbescherming, gezinsvoogdij / bureau Jeugdzorg.

U zult in alle rapportages de werkelijkheid van uw gezin en uzelf niet herkennen, het levert gegarandeerd niets goeds op voor u en uw kind, u raakt er wel overspannen van. U gaat aan uw eigen gezond verstand twijfelen. Doe het uzelf niet aan, speel helemaal niet mee in dit kafka-circus.

Indien u een onschuldige ouder bent en gelooft in onze rechtsstaat waar rechtvaardigheid hoog in het vaandel staat, en ook gelooft in een deskundige aanpak van hulpverleners die als doelstelling meekrijgen relatieherstel tussen kind en ouders, zult u merken dat u volslagen bedrogen uitkomt en dat u door open en eerlijk te zijn tegen raadsmedewerkers en de kinderrechter regelrecht in de val loopt die u hiermee voor uzelf en uw kind lijkt op te zetten.

Wat raadsonderzoekers tegen U zullen gebruiken:

· U was een kind van gescheiden ouders

· U hebt een verleden in een internaat

· U hebt als kind te weinig aandacht gehad

· U was (half)wees

· U bent opgegroeid in een groot gezin

· U bent in uw jeugd geslagen

· U bent in uw jeugd seksueel misbruikt

· Uw vader was werkloos

· U hebt in een zogenaamde achterstandswijk gewoond

· Er is sprake van een eenoudergezin

· U hebt psychische problemen en bent overspannen (geweest)

· Uw vrouw heeft last (gehad) van postnatale depressies

· U bent zelf pleeg- of adoptiekind geweest

· U hebt te veel huisdieren wat duidt op een asociale gezinssituatie

· Enzovoort, enzovoort, enzovoort……………. Met andere woorden: houd uw mond!!!

U denkt dat alles goed komt omdat er bij Justitie, waarvan de RvdK deel uitmaakt, aan waarheidsvinding wordt gedaan.                                 

Dat is een volgende foute gedachte!  Uitgangspunt bij het Raadsrapport is het woord van de jeugdige en men zoekt naar argumenten om dat te onderbouwen. 

Dit blijkt in de praktijk te gebeuren door ouders volledig te diskwalificeren om daarmee aan te geven dat u als ouders wel moest falen. Want gefaald hebt u, u hebt met de Raad voor de Kinderbescherming te maken. Zo kunnen door de raadsmedewerkers in de jeugd van de ouders, een grabbelton van kind- en jeugdervaringen, volop gronden gevonden worden om aannemelijk te maken dat er sprake is van “verstoorde relaties” die ten grondslag liggen aan de situatie.

U denkt dat u nog invloed hebt op het Raadsrapport? Foute gedachte! Getuigen worden niet gehoord. Verder wordt door u aangedragen materiaal hoogstens voor kennisgeving aangenomen. U zult dit echter niet of nauwelijks herkennen in de definitieve versie van het raadsrapport. Logisch, het Raadsrapport wordt niet voor uw gezin geschreven, nee het dient als uitgangspunt te hebben bescherming van uw kind, tegen zijn ouders. Uw kind is het slachtoffer van zijn ouders en daar wordt aan gewerkt. Het belang van uw kind staat de RvdK voor ogen, en dat is bescherming tegen de ouders.

Ach denkt u, wij leven toch in een rechtsstaat, en wij krijgen nog de gelegenheid om wijzigingen aan te laten brengen nadat wij inzage hebben gehad in het concept. Dit is een foute gedachte!

Verzending van de stukken kan op dusdanige wijze geschieden dat uw inbreng systematisch te laat aankomt.

Vervolgens denkt u: “Dan hebben we nog altijd de Kinderrechter.”

Nogmaals een foute gedachte!

De kinderrechter volgt het Raadsrapport. Simpel. Hij hoort uw inbreng aan, om vervolgens het verzoek van de RvdK in het raadsrapport te honoreren. Het rapport is een hamerstuk.

Voor zover u dacht dat er alleen een verzoek werd ingediend voor een ots, kijk goed uit. Soms wordt, zonder overleg met u, gelijktijdig een verzoek tot uhp gedaan en door de kinderrechter gehonoreerd. De OTS wordt uitgesproken en met even groot gemak de uithuisplaatsing.

Volledig van de kaart, uw kind kwijt, met het gevoel dat u een gediskwalificeerde burger bent, met een brandmerk OTS op het voorhoofd, kruipt u in uw schulp terug. Sociaal isolement staat u te wachten. Wat u is overkomen begrijpt u niet. Niemand begrijpt het. U durft er niet over te spreken. U bent niet meer in staat te werken en de WAO wordt uw voorland. Mogelijkheid om u te verdedigen tegen wat u is overkomen is niet aan de orde. U bent beschuldigd, maar naar het waarheidsgehalte van de beschuldiging kijkt niemand, en zonder enig onderzoek dat de naam onderzoek verdient wordt u bestempeld als iemand die in ieder geval een gevaar vormt voor “het geestelijk en zedelijk welzijn” van uw eigen kind.

U denkt dat u nu wel het ergste achter de rug hebt? Foute gedachte.

Daar waar u in uw oprechte inzet voor het belang van uw kind ook uw missers hebt gehad, worden deze niet in een juist perspectief door de kinderrechter en de gezinsvoogd geïnterpreteerd. Als zij zelf “missers” maken, vormt dit voor de instanties geen aanleiding om daaruit hun conclusies te trekken.
Erger nog, men cultiveert het en gaat gewoon door.

Nadat de OTS is uitgesproken wordt een gezinsvoogd(es) benoemd. Deze werkt volgens de Wet op de Jeugdhulpverlening binnen zes weken een hulpverleningsplan uit. Wees op uw hoede. Uitgangspunt voor het hulpverleningsplan is het Raadsrapport. Als dit een onjuiste weergave van de jeugdige en zijn familie geeft zal dit toch de basis blijven voor het hulpverleningsplan.

Rectificatie en mogelijkheid tot waarheidsvinding, waaronder een deugdelijk feitenonderzoek met betrekking tot het Raadsrapport, zijn niet aan de orde. Daarnaast is opvallend dat gestelde doelen en middelen niet op elkaar zijn afgestemd, en bovendien beide zo worden opgesteld dat ze niet te toetsen zijn en een gezinsvoogd niet aan te spreken lijkt op haar verantwoordelijkheid. Ook al stemt u niet in met het plan, het wordt uitgevoerd. Als de doelstellingen niet gehaald worden, wordt even zo eenvoudig een bijgesteld plan opgesteld met een even zo “grote” kans van slagen. Lukt de uitvoering hiervan ook niet, bijvoorbeeld omdat de jeugdige weigerachtig blijft om mee te werken, dan wordt de OTS opgeheven en uw kind aan zijn lot overgelaten … .

Afkomstig van de website van Stichting KOG