Sarah
is een spookkind
• Sarah heeft in haar jonge leventje al heel wat meegemaakt. Ze zwierf in Nederland van pleeggezin naar pleeggezin en leidt nu een spookbestaan in België.
• Sarah heeft in haar jonge leventje al heel wat meegemaakt. Ze zwierf in Nederland van pleeggezin naar pleeggezin en leidt nu een spookbestaan in België.
• Nezha Mouridi uit het Belgische Borghout zorgt al
drie jaar voor haar nichtje.
door BART OLMER
BORGERHOUT, woensdag
Sarah, een schattig 4-jarig Nederlands meisje dreigt vermorzeld te worden in een Kafkaëske voogdijrel tussen Nederland en België. Al drie jaar zorgt haar tante Nezha Mouridi (32) uit het Belgische Borghout voor het meisje, tot grote tevredenheid van alle betrokkenen, zoals de biologische ouders en de Nederlandse en Vlaamse jeugdzorg. Maar Sarah is een ’spookkind’…
Ze heeft geen Belgisch paspoort, kan nergens worden ingeschreven, is niet medisch verzekerd, naar school gaan is een probleem, kinderbijslag ontvangt ze niet en reizen is onmogelijk. De Belgische Dienst Vreemdelingenzaken dreigt haar nu zelfs uit te zetten als ’ongewenst vreemdeling’.
Allemaal dankzij bureaucratisch geknoei van de Nederlandse en Belgische zorgorganisaties. Pleegmoeder Mouridi is wanhopig: „Het gaat om een kind, geen pop! Ik zal nooit toestaan dat ze uitgezet wordt. Ze noemt me mama, weet niet beter.”
De tante – moeder van drie eigen kinderen, onder wie een meisje met een zware chronische ziekte – ontfermde zich over Sarah toen de Nederlandse Jeugdzorg haar weghaalde bij haar biologische ouders. Het meisje zwierf van pleeggezin naar pleeggezin. „Dat deed me zó zeer, dat ik voorstelde om voor haar te zorgen. Iedereen blij: de echte ouders, familie en de Nederlandse Jeugdzorg. Ik woon in Borgerhout en dus droeg Nederland het dossier over aan de Belgische Jeugdzorg. De Nederlandse gezinsvoogd Martin heeft mijn nichtje hier met de auto afgezet. ’Alles is geregeld, hoor’, zei hij. Voor hen was de zaak daarmee klaar.”
Maar toen begon de nachtmerrie. „Zij hebben haar bij mij gedumpt. Nu is zij een illegaal spookkind, ze bestaat hier officieel niet en heeft dus geen rechten. Ik word al drie jaar van het kastje naar de muur gestuurd. Jeugdzorg in Nederland en België falen gigantisch. Ik moet alles zelf uitzoeken, advocaten betalen, ziektekosten betalen. Ik ben zelfs door de vreemdelingendienst drie keer gesommeerd te komen opdagen in het gemeentehuis, omdat mijn nichtje binnen dertig dagen het land moest verlaten! De wijkagent is al twee keer langs geweest om onze paspoorten te controleren.”
Consulente Judith Kerstens van het Antwerpse Comité Bijzondere Jeugdzorg bejubelt de liefdevolle zorg van de pleegmoeder. „Ik heb altijd een goed contact met haar. Er zijn nooit twijfels geweest over het welzijn van Sarah bij de pleegmoeder. Het zou echt geen goede zaak zijn als Sarah hier weg moet. Ik begrijp haar frustratie.”
De instanties praten zó dramatisch langs elkaar heen, dat de pleegmoeder door de jeugdrechtbank Antwerpen – die niet eens beschikte over de dossiers – enkele weken geleden zelfs werd beticht van kinderontvoering. Kerstens: „Dat klopt uiteraard niet.”
Sarah is niet de enige. Dagblad De Gazet van Antwerpen berichtte over acht buitenlandse pleegkinderen in Belgische gezinnen, die een uitzettingsbevel kregen door alle bureaucratische chaos. Woordvoerster Tanja van Dijk van Bureau Jeugdzorg in Nederland noemt de kwestie een „treurig rotverhaal”. „Ik deel ieders verontwaardiging.” Ook zij benadrukt dat de tante zéér gewaardeerd wordt.
Dat het nu zo misloopt, kan de Nederlandse Jeugdzorg niet worden aangerekend, meent Van Dijk. De Belgen moeten volgens haar de chaos opruimen. „Wij kunnen haar vanuit Nederland niet helpen.”
door BART OLMER
BORGERHOUT, woensdag
Sarah, een schattig 4-jarig Nederlands meisje dreigt vermorzeld te worden in een Kafkaëske voogdijrel tussen Nederland en België. Al drie jaar zorgt haar tante Nezha Mouridi (32) uit het Belgische Borghout voor het meisje, tot grote tevredenheid van alle betrokkenen, zoals de biologische ouders en de Nederlandse en Vlaamse jeugdzorg. Maar Sarah is een ’spookkind’…
Ze heeft geen Belgisch paspoort, kan nergens worden ingeschreven, is niet medisch verzekerd, naar school gaan is een probleem, kinderbijslag ontvangt ze niet en reizen is onmogelijk. De Belgische Dienst Vreemdelingenzaken dreigt haar nu zelfs uit te zetten als ’ongewenst vreemdeling’.
Allemaal dankzij bureaucratisch geknoei van de Nederlandse en Belgische zorgorganisaties. Pleegmoeder Mouridi is wanhopig: „Het gaat om een kind, geen pop! Ik zal nooit toestaan dat ze uitgezet wordt. Ze noemt me mama, weet niet beter.”
De tante – moeder van drie eigen kinderen, onder wie een meisje met een zware chronische ziekte – ontfermde zich over Sarah toen de Nederlandse Jeugdzorg haar weghaalde bij haar biologische ouders. Het meisje zwierf van pleeggezin naar pleeggezin. „Dat deed me zó zeer, dat ik voorstelde om voor haar te zorgen. Iedereen blij: de echte ouders, familie en de Nederlandse Jeugdzorg. Ik woon in Borgerhout en dus droeg Nederland het dossier over aan de Belgische Jeugdzorg. De Nederlandse gezinsvoogd Martin heeft mijn nichtje hier met de auto afgezet. ’Alles is geregeld, hoor’, zei hij. Voor hen was de zaak daarmee klaar.”
Maar toen begon de nachtmerrie. „Zij hebben haar bij mij gedumpt. Nu is zij een illegaal spookkind, ze bestaat hier officieel niet en heeft dus geen rechten. Ik word al drie jaar van het kastje naar de muur gestuurd. Jeugdzorg in Nederland en België falen gigantisch. Ik moet alles zelf uitzoeken, advocaten betalen, ziektekosten betalen. Ik ben zelfs door de vreemdelingendienst drie keer gesommeerd te komen opdagen in het gemeentehuis, omdat mijn nichtje binnen dertig dagen het land moest verlaten! De wijkagent is al twee keer langs geweest om onze paspoorten te controleren.”
Consulente Judith Kerstens van het Antwerpse Comité Bijzondere Jeugdzorg bejubelt de liefdevolle zorg van de pleegmoeder. „Ik heb altijd een goed contact met haar. Er zijn nooit twijfels geweest over het welzijn van Sarah bij de pleegmoeder. Het zou echt geen goede zaak zijn als Sarah hier weg moet. Ik begrijp haar frustratie.”
De instanties praten zó dramatisch langs elkaar heen, dat de pleegmoeder door de jeugdrechtbank Antwerpen – die niet eens beschikte over de dossiers – enkele weken geleden zelfs werd beticht van kinderontvoering. Kerstens: „Dat klopt uiteraard niet.”
Sarah is niet de enige. Dagblad De Gazet van Antwerpen berichtte over acht buitenlandse pleegkinderen in Belgische gezinnen, die een uitzettingsbevel kregen door alle bureaucratische chaos. Woordvoerster Tanja van Dijk van Bureau Jeugdzorg in Nederland noemt de kwestie een „treurig rotverhaal”. „Ik deel ieders verontwaardiging.” Ook zij benadrukt dat de tante zéér gewaardeerd wordt.
Dat het nu zo misloopt, kan de Nederlandse Jeugdzorg niet worden aangerekend, meent Van Dijk. De Belgen moeten volgens haar de chaos opruimen. „Wij kunnen haar vanuit Nederland niet helpen.”
http://www.europarl.europa.eu/committees/en/peti/home.html
BeantwoordenVerwijderenPetitions Committee´s Members tackle children´s rights!
At Tuesday's meeting of the Committee on Petitions members considered some twenty seven petitions submitted by Danish and non-Danish (ex)partners/spouses of Danish citizens. Some of the petitioners were present at the meeting, others addressed it in video recordings.
The stories the Members heard from the mothers and father made a large emotional impact. Members were shocked at the descriptions of how the Danish authorities had dealt with or are still dealing with the cases of these petitioners.
From the petitioners' statements a pattern arose of Danish authorities not willing to listen to complaints of primary caretakers and not reacting when mothers reported discrimination, violence and child abuse.
Claims were made that the Danish police actively cooperates with the authorities and discriminates against foreign citizens. Also there were allegations about petitioners' phones being tapped by the police and e-mails intercepted.
Representatives of the European Commission explained that there is little the Commission can do to help the petitioners as Denmark has opted out of a number of important chapters of EU law in the fields of justice and home affairs. This met with a very critical reaction from the members of the Committee.
According to Victor Boştinaru, Romanian MEP, it was clear from the statements given that the fundamental rights of the petitioners as well as their children were being violated in Denmark and that foreign citizens did not get equal treatment from the Danish authorities.
Peter Jahr, German MEP, who also was a member of the fact-finding visit a delegation of the PETI Committee had made to Denmark in June 2013, stated that an opt-out cannot result in discrimination of citizens. He supported the Commission's initiative of drawing up guidelines for handling international custody and child welfare cases, and urged the Commission to investigate whether the rights of children were being violated in Denmark.
Margrete Auken, Danish MEP, agreed that the Danish opt-out should be removed but remained nevertheless sceptical on the Committee's and the Commission's ability to help the petitioners, because as she said "we only hear one side of the story".
Austrian MEP Angelika Werthmann, leader of the fact-finding visit to Denmark in June 2013, stated that the opt-out can never mean that the European Charter of Fundamental rights can be ignored and called on the European Commission to seriously support the petitioners and their children in their basic rights. She also thought of the political implications that Denmark’s ignorance of the Charter of Fundamental Rights actually has and will have one day on these young European citizens. “Denmark has to respect European values; human rights, women’s rights and children’s rights are part of them. Denmark is an EU member state and must act as such”, concluded Angelika Werthmann with a view to the in many cases double discrimination presented today, “which is only the tip of the iceberg”.
The Chairwoman of Committee on Petitions Erminia Mazzoni expressed the concerns of the majority of the petitions committee. As decided at the end of the discussion, she would write a letter to the Danish government and invite it to react to the deliberations by the PETI Committee. Also a letter would be sent to Mrs Viviane Reding, European Commissioner for Justice, urging her to approach the Danish government to discuss changes in the way Denmark handles custody and child welfare cases.
Next Meetings of the Committee on Petitions
The next PETI meetings will take place in Brussels on:
- Wednesday 19 March 2014, 09h00 - 12h30 and 15h00 - 18h30
- Thursday 20 March 2014, 09h00 - 12h30
The meetings will take place in room P4B001 of the Paul-Henri Spaak (PHS) building and will be web-streamed on the European Parliament´s website.
http://www.europa-nu.nl/id/vh8dmxly16yj/paul_henri_spaakgebouw_phs
Waarom niet gelijk naar het Tribunaal te Den Haag? Ze plegen allemaal een misdrijf. Het is niet niks om kinderhandel te legaliseren en tegelijkertijd de kinder -en mensenrechten te schenden. Vele Europese landen, waaronder Nederland, zijn daar schuldig aan.
VerwijderenEr moet een dwangwet met sancties komen om de misdadigers (regering) op te roepen ter horing. Nederlanders leren hun eigen (opgelegde) regels niet, zijn te arrogant en koppig toe te geven dat ze blunders maken zonder enige kennis van zaken. Duimzuigerij en keihard liegen hoort nu eenmaal in onze participatie-maatschappij. Dat Nederland niet de enige is ...
De geur van bederf en verrotting hangt langzamerhand in heel europa ..
VerwijderenDe woordvoerster.
BeantwoordenVerwijderenDeze Tanja noemt de casus een " treurig rotverhaal". Ik denk dat zij gelijk heeft. Het is een van de vele treurige rotverhalen over de firma jeugdzorg.
Wat ik echter niet snapt, is haar stelling dat jeugdzorg haar niet zou kunnen helpen.
Als het gaat om " HET BELANG VAN HET KIND" , kan jeugdzorg in de praktijk bijna alles.
Landsgrenzen hoeven geen belemmering te zijn.
De firma jeugdzorg met zijn gigantisch budget, zijn grote aantal partners( in Nederland bijna elk instituut ), laat hier weer eens zijn ware gezicht zien.
Om misselijk van te worden.