Pagina's

woensdag 26 maart 2014

De dader gaat vrijuit?

Volgens een onderzoek van de redactie van het EO-programma ‘Dit is de dag’ blijkt dat veel daders van kindermishandeling vaak vrijuit gaan. Ook hebben de programamakers geconstateerd dat het AMK (Advies en Meldpunt Kindermishandeling) per jaar 15.000 gevallen van kindermishandeling vaststelt, maar dat er slechts 2150 keer aangifte wordt gedaan. Van de vermeende mishandelaars die daadwerkelijk worden aangeklaagd gaat een derde vrijuit.


Het programma wordt vanavond uitgezonden zodat we vooraf niet kunnen zeggen met welke bedoeling het is gemaakt. Vanuit de insteek dat het jammer is dat er zo weinig daders hun verdiende loon krijgen voor het mishandelen van onschuldige kinderen? Vanuit de gedachte dat er te weinig aangifte wordt gedaan bij de politie, tegenover zoveel door het AMK geconstateerde gevallen van mishandeling? Of vanuit de vraag hoe het toch komt dat wanneer het AMK mishandeling heeft vastgesteld de rechter in het strafrecht die conclusie vaak niet kan onderschrijven?

Plaats de dader uit huis

Het zijn boeiende vragen zelfs zonder dat men de documentaire gezien hoeft te hebben, maar de intentie van de programmamakers maakt me wel nieuwsgierig.
Wie onze blog de afgelopen twee jaar heeft gevolgd, zal regelmatig de oproep van ‘TS’ voorbij hebben zien komen, dat in veel gevallen beter de pleger van kindermishandeling uit huis geplaatst kan worden dan het kind.
Als de mishandelende vader of moeder in de gevangenis zit (of ergens anders woont, terwijl hij/zij leert met de eigen agressie om te gaan) dan kan het kind gewoon in de eigen woning blijven, de eigen school blijven bezoeken, de eigen vriendjes en vriendinnetjes blijven zien en is er bovendien een kans dat de vader of moeder met een ernstig persoonlijk probleem (alcohol, drugs, gokverslaving, agressie, psychiatrisch, etc) elders wordt geholpen en op een goede dag weer mag terugkeren in het gezin.

Het is interessant dat juist nu de vraag wordt opgeworpen door journalisten waarom daders zo weinig de consequenties ervaren van hun mishandelingsgedrag, omdat met de huidige ommekeer bij jeugdzorg om de aantallen uithuisplaatsingen naar beneden te brengen en het kind binnen de gezinssituatie te helpen, natuurlijk ook de vraag belangrijker wordt wat ze aan moeten met ouders die niet te helpen zijn, omdat hun problematiek te acuut en te ernstig is. Eigenlijk wordt nu pas voor jeugdwerkers de vraag relevant waarom er nooit duidelijk onderscheid is gemaakt door Bureau Jeugdzorg tussen echte mishandeling (waar je aangifte van kunt doen bij de politie en waar een veroordeling uit kan volgen) en vermoedens van kindermishandeling waarbij wel het kind werd weggehaald uit het gezin, terwijl er geen mishandeling was bewezen.

Mishandeling bewezen?

Dat het AMK mishandeling heeft ‘geconstateerd’, zegt in de meeste gevallen niet zoveel. Deze constateringen missen vaak iedere feitelijke grond en zijn gebaseerd op het uitvergroten van zorgelijke signalen, het verkleinen van positieve elementen, het (laten) kwaadspreken door derden om het rapport maar vol te krijgen en het veren in de kont steken van overige zorgprofessionals, zoals school en Leerplicht om ze over te halen ook een duit in het zakje te doen van het mishandelingsvermoeden van het AMK, zodat men aan de slag kan met het advies tot dwangmaatregelen. En de Raad voor de Kinderbescherming neemt 80% hiervan in haar eigen rapportages blindelings over omdat zij geen dubbel werk mag doen, wat de vraag oproept hoe zij dan in staat moet worden geacht haar controlerende functie te vervullen.

Het programma van de EO zal inmiddels klaar zijn, maar ik vraag mij af of ze zo snugger zijn geweest om te constateren dat het verschil tussen 15.000 gevallen van ‘bewezen kindermishandeling’ tegenover zo weinig aangiftes bij de politie, meer duidelijk maakt over de opgeblazen hysterie rond het thema kindermishandeling en het oeverloos kunnen beschuldigen van ouders zonder bewijzen en veel minder over een mogelijke laksheid bij het doen van aangiftes.

Wat verdient beter?

En indien er inderdaad te weinig aangiftes zouden worden gedaan tegen daadwerkelijke kindermishandelaars waarvan de kans op veroordeling groot is, dan hoeft men niet ver te zoeken naar de redenen daarvoor. Want een ouder veroordeeld krijgen die zijn kroost systematisch psychisch of lichamelijk geweld heeft aangedaan is een snelle oplossing van het probleem, waarbij alleen de nazorg voor het kind voor Bureau Jeugdzorg werkgelegenheid oplevert, terwijl bij een spoeduithuisplaatsing en een jarenlang verblijf in allerlei instellingen en pleeggezinnen, de kassa voor deze hulpverleningsindustrie kan blijven rinkelen.

En dan heb ik het over de ouders die hun kinderen feitelijk mishandelen, maar er wordt natuurlijk veel meer geld verdient aan al die gezinnen die aan de leiband van jeugdzorg lopen omdat de aanvankelijke vermoedens van mishandeling in de loop van de tijd vanzelf zijn getransformeerd tot feiten, omdat in het jeugd- en familierecht er niet aan feiten en waarheidsvinding hoeft te worden gedaan. Onder het mom van ‘veiligheid voor alles’ kan ieder prematuur en hardvochtig ingrijpen in een gezin, ook achteraf bij gebleken loos alarm, toch worden gerechtvaardigd met alle juridische middelen die jeugdzorg en de Raad voor de Kinderbescherming ter beschikking staan, omdat de feiten van een zaak altijd door ‘vermoedens’, ‘onderbuikgevoelens’ en ‘professionele meningen’ zullen worden overwoekerd.


De goedgelovige rechter

De kinderrechter moet zich verlaten op wat de professionele kinderbeschermers hem voorschotelen en daarbij is niet de waarheid van belang, maar het welzijn van het kind, thuis of ergens anders. Wat ouders en kind tezamen wordt aangedaan door hen van elkaar te scheiden zonder dat gevaar voor het kind feitelijk kan worden aangetoond, een gevaar dat vaak minder groot is dan de schade van het ontwrichten van een gezin, daar heeft de rechter in veel gevallen geen boodschap aan.

Het belang van het kind wordt smal, individueel gedefinieerd. Het kind als een eenzame verdwaalde satelliet in een oneindige pedagogische ruimte.
Dit maakt veel kinderrechters kritiekloos richting jeugdzorg en doet ze ten onrechte ervan uitgaan dat de jeugdzorgwerkers die zich presenteren als ‘specialisten’ van het kinderbelang weten wat ze doen en ook de gevolgen van hun handelen op de lange termijn voor het kind kunnen overzien. Dit kunnen zij eenvoudigweg niet en de rechter zou de perverse prikkel altijd voor ogen moeten houden dat de partij die het advies uitbrengt aan de rechter over wat in het beste belang is van het kind, nooit zuiver op de graad kan zijn en ‘onpartijdig’ zoals ze graag doen voorkomen, als ze tegelijkertijd de voogdij in hun beheer hebben en geld verdienen aan het kind.

Kinderbescherming belemmert het strafrecht

Daarbij opgeteld de mentaliteit van de beschuldiger die per definitie slecht in staat is tot de omgekeerde beweging, het zoeken van de fout bij zichzelf. Dat is niet alleen psychologisch moeilijk, het geeft ook veel juridische problemen en nodigt uit tot het massaal indienen van schadeclaims door ouders die met hun kinderen hebben geleden onder de dwang, onkunde, kleinering en vernedering door Bureau Jeugdzorg. De emotionele en financiële schade die in veel gezinnen is aangericht is soms met geen pen te beschrijven, maar ik kan rustig stellen dat er ouders (en andere familieleden) zijn die na hun ervaringen met jeugdzorg kunnen worden omschreven als oorlogsslachtoffers. Niet zo lang geleden kreeg een moeder nog te horen van een jeugdzorgmedewerker ‘Ga de strijd niet met ons aan, want dat verlies je toch’. En vaak is dat ook zo. Maar ik denk dat zolang de leugens en valse verdachtmakingen nog ongelimiteerd over gezinnen kunnen worden uitgegoten, veel mensen deze strijd zullen blijven voeren, tot hun laatste snik. Het gaat tenslotte over hun kinderen en niet over een kapot broodrooster.

Het lijkt mij voor zowel de kinderen die echt worden mishandeld als voor de ouders die valselijk hiervan worden beschuldigd een zege als er voor de echte plegers van kindermishandeling duidelijkere sancties zijn in de vorm van straf of behandeling. Het niet feitelijk controleren van de door jeugdzorg en RvdK gedane beweringen over vermoedens van mishandeling, brengen niet alleen onschuldige mensen en hun kinderen diep in de problemen, maar maakt ook dat men er indirect toe geneigd is te denken dat het bestraffen van geweld tegen kinderen niet van belang is. Dat zijn twee kwalijke bijwerkingen van het eenzijdig gericht zijn op het veilig stellen van het kind in plaats van het degelijk onderzoeken en juist inschatten van de situatie in het gezin als zodanig.

Sven Snijer

21 opmerkingen:

  1. Stel je komt erachter dat jouw kind een aantal jaren terug op gruwelijke wijze mishandeld is (schoppen, slaan en knijpen) tijdens een logeerweekend door een hulpverleenster. En je weet dat deze hulpverleenster zeer goede contacten heeft met Bureau Jeugdzorg. En jij bent gestigmatiseerd als probleemouder, terwijl jij je kinderen absoluut niet slaat of erger: Zou jij aangifte durven doen?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Komt kindermishandeling, ook psychische, niet veel meer voor onder toezicht van de gezinsvoogdij, BJZ?!?!?
      Ja, die cijfers worden heel polotiek gebruikelijk genegeerd!
      De a.s. Jeugdwet wordt een ramp voor kinderen en ouders die die vorm van kindermishandeling zouden willen voorkomen.

      Jeugdzorg is zo schadelijk dat alle ouders preventief een rechtsbijstandverzekering dienen aan te houden,
      alsmede kennis hoe (urgent) te reageren bij enig eerste teken van AM(H)K-melding of Jeugdzorg, maar die anders gaan heten, zoals Save-werker, gezinsmanager, jeugdbeschermer, OKAdviseur, wijkteam, dorpsteam, of een andere verhullende naamgeving.
      Jeugdzorg is GEEN zorg!
      Jeugdzorg geeft u een mooi recht op vele rechtsgangen!
      Ik hoop dat u deze kunt betalen!
      Anders heeft u geen poot om op te staan om uw kind terug te krijgen of te beschermen tegen de mishandelvorm van jeugdzorg.

      Voor werkzoekenden: bij Jeugdzorg is de gemiddelde doorstroming van werkers zo verontrustend hoog, dat vermoed mag worden dat u ook zonder deskundigheden makkelijk een baan daar kan vinden.
      U hoeft enkel uw geweten in de ijskast te zetten.

      Verwijderen
    2. Anoniem 27 maart 2014 17:51

      Ik wil ook naar de rechter en kan dit betalen. Zonder toevoeging wel te verstaan.
      Hier heb ik een advocaat voor nodig. Nu is de andere partij de Raad voor de Kinderbescherming. Heb al heel wat advocaten benaderd. Ik wordt overal vriendelijk ontvangen. Echter, zo gauw ik zeg waar het om gaat, behandelt men mij als een melaatse. Men wil niks met mij te maken hebben.
      Advocaten zijn bang voor de Raad. De schurken bij jeugdzorg weten dit.
      Dat maakt je als ouder: KANSLOOS.

      Verwijderen
  2. Niet zelden pleegt de moeder oudervervreemding, en wordt de vader valselijk beschuldigd.

    Prof. P. Hoefnagels schreef er o.m. het volgende over:

    Het Europees Verdrag van de Rechten voor de Mens uit 1950 heeft de omgang van kinderen met ouders als een mensenrecht omschreven. Dat geldt sindsdien voor alle ouders en voor alle kinderen, onafhankelijk van hun juridische positie, dus ook voor wat vroeger "onwettige" en "overspelige kinderen heetten", ook voor uit het gezag ontzette en ontheven ouders en voor alle ouders zonder gezag, en "zelfs" voor gescheiden ouders. In Nederland is dat erg langzaam doorgedrongen. De Nederlandse wetgever heeft, na herhaaldelijk aandringen, ja bevelen, uit Europa, pas in 1990 het recht op omgang van kind en ouders uitdrukkelijk in de wet vastgelegd. Ook overeenkomsten tussen de ouders strekken tot wet en kunnen niet eenzijdig worden ontbonden. Maar zoals de Duitse dichter Heine schreef: in Nederland gebeurt alles honderd jaar later. Er zijn verzorgende ouders, meestal moeders, die na scheiding de omgang met de vader "stopzetten". Er zijn raden en rechters, niet allemaal, die dit laten gebeuren, ook als vader een beroep op hen doet. Wat is voor kind en ouders de zin van een beroep op de rechter als er niet wordt ingegrepen. In feite worden moeders overtredingen gehonoreerd en honorering van gedrag, dat hebben we bij Skinner al geleerd, leidt tot herhaling van het gedrag.

    Hoe ontstaat PAS? Hoe werkt ouderverstoting?
    De onlangs overleden Amerikaanse psychiater Richard Gardner, hoogleraar klinische kinderpsychiatrie aan de Columbia University, heeft in praktijk, studie en onderzoek een levenswerk gemaakt van de ouderverstoting en oudervervreemding bij scheiding en schreef in 1985 een standaardwerk over ‘The Parental Alienation Syndrome’ (PAS), een stoornis die ontstond bij kinderen die door scheiding van een van de ouders werd vervreemd. In 1992 en 1998 verrijkte Gardner zijn second edition met nieuwe differentiaties en praktijkbeschrijvingen (2). Zijn gesprekken met kinderen zijn boeiend en verhelderend.
    Als “de campagne van denigreren en smaad” lang genoeg duurt zien we een groot aantal kinderen de vocabulaire van de verzorgende moeder overnemen. Wiens brood men eet, wiens woord men spreekt. Het kind wil het risico niet lopen om door moeder net zo behandeld te worden als zij vader behandelt ..
    Ouderverstoting en oudervervreemding zijn vormen van psychische mishandeling van kinderen, een bedrieglijk systeem waarvan de gevolgen een leven lang kunnen duren.

    Daarom zijn er zo weinig veroordelingen, justitie heeft geen zin om vals beschuldigde (meestal) vaders te vervolgen, psychische mishandeling (meestal moeders) is niet strafbaar(!) en valse verklaringen afleggen tegenover de (slapende) jeugdrechter evenmin!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. http://www.allesoverscheiding.nl/nieuwsberichten/vaders-delven-vaak-het-onderspit-bij-scheiding/

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Grappig!

    Heb de uitzending bekeken op de site van de EO.
    Onderzoekster heeft haar werk niet goed gedaan. Ik bedoel de casus van Jayden
    De moeder Ashley heeft haar leven niet helemaal op orde. Jeugdzorg komt in beeld.
    Wie ook op het toneel verschijnt, is haar nieuwe vriend- Alex N.
    Alex heeft losse handjes, maar Ashley werd door niemand gewaarschuwd.
    Na de dood van Jayden zit zij bijna 1 jaar in het gevang. Dan wordt zij vrijgesproken wegens gebrek aan bewijs. Na de vrijspraak krijgt zij applaus. Van de familie van deze Alex, die wist wat voor type het is. Kortom, het is zeer twijfelachtig of Ashley iets met de dood van het kind te maken heeft.
    Echter niet voor haar vader William. Die wil zijn dochter maar achter de tralies hebben.
    Zijn woorden: En nu lopen er weer twee tikkende tijdbommen buiten.
    Ik zet grote vraagtekens bij deze vader van Ashley.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Op de site van de EO - dit is de dag- zijn reacties te vinden van Vera, Mona en Brigitte.
    U weet wel , de meisjes die vroeg klaar waren in de keuken en toen maar in de kamer zijn gaan zitten. De dames zijn stuk voor stuk zeer verontwaardigd.
    Ze dachten dat op dit gebied alles goed geregeld was. Ze gaan vragen stellen. En nou maar hopen, dat ze ook luisteren naar de antwoorden.
    Iemand roept dat het OM te weinig kan. Mona is het hier onmiddellijk mee eens. Dus wat moet er gebeuren? Uitbreiding van het instrumentarium.( uitbreiding voor het OM en inperking voor jeugdzorg zou zo gek nog niet zijn). Dat men hier al 20 jaar mee bezig is, zonder enig resultaat, is haar waarschijnlijk ontgaan.
    Brigitte haalt de meldplicht weer uit de kast. Wanneer vertelt iemand haar eens, dat het geen zin heeft iets verplicht te stellen, wat op geen enkele manier te controleren valt?
    Ik heb het hier niet over de Meld-code, Brigitte ook niet.
    En Vera? Vera is verontwaardigd en gaat vragen stellen.
    Ik hoop voor alle kinderen in Nederland dat deze meisjes gauw een andere hobby vinden.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. .... En hopen dat ook jeugdzorgwerkers en gezinsvoogden strafrechtelijk kunnen worden vervolgd, omdat daaruit de meeste vormen van kinderverwaarlozing en psychische mishandeling voortkomen. Cijfermatig! Maar genegeerd door de dove politici.
      Die politici hebben voor doorgaan van de jeugdwet gestemd, ondanks dat ze signalen en adviezen van wetenschappers en psycho-specialisten hebben verkregen. Geloof in jeugdzorg is de mode, hoe ontzettend dat ook is.

      Verwijderen
  6. Mijn dochter is 4 jaar lang misbruikt door haar vader en hij gaat vrijuit en mijn dochter zit in een instelling. Hoe krom kan het zijn in Nederland

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Over krom gesproken, ik zat net een oud dossier te lezen van de school (speciaal onderwijs) waar mijn kind mishandeld werd door schoolpersoneel en kinderen. Schokkend hoe ze over hem schreven en alles in zijn schoenen schoven. Alles waar een kind tegen vecht wordt gezien als zijn/haar schuld omdat ouders dwarsliggers zijn. Juist omdat ouders als bedreiging worden gezien worden hun kinderen het meest gepest en mishandeld. Hun dictatuur wordt dan op papier geuit alsof het kind de bom draagt en zij het kind én ouders onschadelijk moeten maken, maar voor wie?! Nu we van die hele zooi af zijn vraag ik me weleens af wat ze daar in de regering hebben gedaan om mijn kind te beschermen tegen al die mishandelingen die via het IVRK dienen te gebeuren. Een bakker bakt voornamelijk brood maar de regering bakt niets, jawel toch .. kletsmajoren!
      Dit is dus overal in Europa een ware en onuitstaanbare gedragsmentaliteit aan het worden.

      Verwijderen
    2. Zeker met jeugdzorg als hulpje?!
      Dat is een veelvuldig voorkomende vorm van jeugd-hulp door gezinsvoogdij/BJZ.

      Verwijderen
  7. De hulpjes waren: GGz personeel > ambulante hulpverleners (4) waarvan 1 in opleiding, kinderpsychologen (2) waarvan 1 in opleiding, agogen (3) waarvan 1 in opleiding en 1 kort gezien met een heel nare houding, een aantal bodyguards (die kinderen meevoerden en opsloten in kamertjes met bruut geweld), kinderpsychiater (1) die bij het bij het rechte eind had, maar niet geloofd werd door overig GGz personeel, kinderarts (1) die ouders graag vernederde en kind weinig kind liet zijn, een maatschappelijk werkster vanuit jeugdzorg/zorgbelang (2) waarvan 1 op school en zo nog een hoop meer. Het enige wat ze niet wilden inzien is dat hij de dupe was van pesten en andere mishandelingen. Zo hebben ze bijna een jaar flink verdiend aan mijn kind.

    School: de IB-er, de adjunct directeur (2) waarvan 1 samenwerkte met BJZ voor een UHP, de directeur zelf, de kinder/schooltherapeuten (2) nooit gezien, maar schreven wel verslagen, de leerkrachten uit andere groepen, de leerplichtambtenaren (4) waarvan 3 die samenwerkten met BJZ en GGz, onderwijsconsulent (1) die geen donder deed en in het belang van de school handelde, andere ouders die je uitlachen omdat ze het in hun broek deden om voor hun kind op te komen, bestuursleden die alleen maar op papier bestonden.
    AMK: maatschappelijk werkster (1) en gedragswetenschapper (1)
    RvdK: een trien die mijn dochter kon zijn en (1) onbekende, die ik nooit eerder had gezien, die die het nodig vond om de leugens extra aan te dikken voor de kinderrechter/OTS.
    De kinderrechters en presidenten in de hofjes: Ik ben de tel kwijt geraakt.
    BJZ: gezinsvoogden (3) waarvan twee net uit de luiers en 1 omaatje die graag mijn kind voor zichzelf wilde, gedragswetenschapper/orthopedagoge (1) had mijn kind nooit gezien en vond de toewijzing OTS niet passen bij ons maar deed er niets aan, teammanagers (2) waarvan de eerste opstapte nadat ik hem had vervloekt, indirect andere verborgen gebreken uit jeugdzorgland.

    Politie: 6 agenten met 3 bussen, BJZ-agenten (3) bij moeder voor een gesloten deur, bij vader 2 agenten,1 auto en BJZ-agenten (3) waarvan 1 zich niet wilde legitimeren.
    UHP: idem als BJZ, school en GGz, tikkeltje erger met de ambulante hulpverleners (ontelbaar), (1) een achterlijk hoopje ongeluk van een klinisch psycholoog met tig andere beroepen (waarschijnlijk heeft hij ooit ontslag gekregen van een ziekenhuis), de Turkse hulpverleners waren vriendelijker en begripvoller, ook hier verborgen gebreken (beroepen die schijnbaar bestaan maar je ziet de persoon nooit).

    ZAT werkt samen met school, artsen, gemeente, leerplicht, GGz, GGD en andere kind en gezinsonterende takken. Ergens in de verte loert de GGD mee en probeert door te dringen om mee te mogen doen met hun mislukte artsen.

    Daarnaast hebben wij zelf ook deskundigen onderzoeken laten doen waarbij mijn kind helemaal murw was geslagen, alleen om de bewijzen te leveren dat alle leugens beweringen waren zonder feiten, gedaan door ondeskundigen.
    Er zijn vele jaren voorbij gegaan, vele euro's armer, vele aanvallen op eigenwaarde/zelfrespect, gezondheid naar de knoppen, kind vol met trauma's en nog veel meer om op te noemen.

    Eén ding kan ik wel zeggen, of je kind uit huis is geplaatst, bij een pleeggezin ondergebracht, op school zit, bij je ex is, thuis of ontvoerd is, mishandeling van je kind gaat door merg en been. Je kunt er pas over meepraten als je het leed zelf aan den lijve hebt ondervonden of van dichtbij hebt gezien.

    Zoveel machthebbers die straks allemaal niets meer hebben, dat is eng voor ze. Maar denken ze ooit aan al die kinderen die zij (laten) misbruiken alleen voor geld en onderbuikgevoelens?

    EN DE DADERS GAAN INDERDAAD VRIJUIT.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Lotgenoot.

      Ik begin uw reactie te lezen en denk meteen, he deze man/vrouw beschrijft precies wat er hier in huis gebeurd is. Ik denk: hoe is dat mogelijk, hoe komt deze persoon aan die informatie. Totdat ik bij het stukje over de politie kom, dan merk ik pas dat u uw eigen casus beschrijft.
      Politie is er bij ons niet aan te pas gekomen, tenminste niet op die manier.
      Ik zal u uitleggen hoe dat komt. Op het moment dat mijn dochter en ik met het circuit in aanraking komen, ben ik 64. Ik maak mezelf wijs dat ik lang genoeg in Nederland woon (ben Nederlander en familie woont hier al meer dan 400 jaar), om te weten hoe de zaken in dit land gaan. Ook is dit mijn eerste contact met deze criminelen. Wij hebben te maken gehad met alles wat de schurken voor handen hebben. OTS en UHP(spoed) en alles wat u hier beschrijft, uitgezonderd het politie gedeelte.
      Wat u niet beschrijft, is uw ervaring met advocaten. En hier ben ik toch wel nieuwsgierig naar. Dat ik voor iedereen moet oppassen is mij nu wel duidelijk. Zo wil ik 2 huisartsen absoluut niet meer zien. Volgens mij behoort de gemiddelde advocaat ook tot het leger hulpverleners dat je dieper in het ravijn in duwt.
      Heb ik gelijk? Graag uw mening.

      Verwijderen
    2. Ik kan eindeloos doorgaan met het benoemen van alle 'zogenaamde hulpverleners' in de jeugdzorg en omgeving.
      Wat u zegt over advocaten klopt zeer zeker. Wij zijn uiteindelijk zonder tussenkomst van een advocaat afgekomen van de OTS die na de ontheffing van de uhp nog bleef staan omdat de advocaat de OTS ontheffing niet had meegenomen in haar verzoekschrift omdat dat niet kon. Zij wilde ook een wraking niet aan, ze was geschrokken van mijn wrakingsverzoek die ik al opgestuurd had naar het Hof. We kregen een uitstel van een maand om alsnog een handtekening van haar te krijgen, niets! ... ze moest kennelijk nog meer ping ping vangen. Sommigen waren niet op de hoogte van het IVRK of de rechten voor kinderen via het VN. Er is zoveel wat advocaten en rechters niet (willen) weten. En doe je daar een beroep op, dan zeggen de advocaten dat je niet teveel over die rechten moet praten, dat stoort de rechter.

      Ik moet zeggen dat sommige advocaten en rechters, 1 op de 100, lef hebben en begrip tonen. Zeldzaam is het wel moet ik zeggen. Wij hebben 6 advocaten gehad, als ik u ga vertellen wat wij met hen hebben meegemaakt dan wordt het een slapstick verhaal. Dat krijg je als je met circusartiesten te maken krijgt.

      Verwijderen
    3. Ja, in mijn ervaring hoofdzakelijk geïnteresseerd in omzet, zij berusten veelal in geen succes en zijn vaak bang om eigen carrièrekansen te beperken door dwaze kinderrechters voor het hoofd te stoten met feiten over 'ketenpartners 'en kritiek op het falen van de rechtspraak bij het garanderen van o.a. verdragsrechten.

      Verwijderen
    4. Bedankt voor jullie reacties. Zij bevestigen mijn vermoedens omtrent advocaten en andere juristen( waaronder rechters). Wat mij vooral opgevallen is in mijn contact met deze lieden, is het totaal ontbreken van enige kennis van het familierecht.

      Ook is het logisch redeneren niet hun sterkste punt. Niet zo vreemd, als men bedenkt dat de opleiding tot Mr. een alfa opleiding is (met een beetje gamma).
      De logica vindt men terug in de beta opleidingen(ingenieur).
      Over opleiding nog even het volgende. Wist u dat men tegenwoordig een rechtenstudie kan doen bij het NTI? NTI, HET NEDERLANDS TALENINSTITUUT, opgericht door Abraham van Leeuwen (prins de Lignac).

      Een en ander kan op afstand. Dus via de PC of de post(postorderbedrijf)
      Het diploma is wel geldig en men kan zo aan de slag als jurist.
      Wist u, dat men tegenwoordig de voogdij over zijn kinderen kan regelen bij de HEMA? Voogdij is hetzelfde als gezag!

      Na 10 van deze prutsers benaderd te hebben, dacht ik: ik neem een echte.
      Eens kijken of een kanjer als Gerard Spong iets voor me kan doen.
      Kost wat (begint bij 500 euro per uur), maar dan heb je ook wat.
      Nu was Gerard halverwege de jaren 80 plaatsvervangend rechter in Haarlem.
      (rechtertje spelen is de natte droom van iedere jurist).

      In die hoedanigheid moest hij zich buigen over de persoon van Rob van Zaane.
      Deze werd verdacht van de paskamermoord. Gerard en zijn makkers gaven een klap met de hamer en Rob was schuldig. Hij moest 12 jaar in het gevang.
      In 1988 werd hij in hoger beroep vrijgesproken.

      Deze Rob heeft 16 maanden vastgezeten. Ondanks het feit dat iedereen het er over eens is, dat hier nogal geblunderd is, wacht hij nog steeds op excuses.
      Ik denk dat ik in plaats van een advocaat te nemen, zelf maar rechten ga studeren. Bij het NTI wel te verstaan. Zo moeilijk kan dat niet zijn.

      Er zijn op dit verhaal natuurlijk ook uitzonderingen. Ik bedoel juristen die wel weten waar het over gaat. Een naam die in dit verband op deze site wel eens voorbij komt is Peter Prinsen.

      Maar, de heer Prinsen was al ingenieur voordat hij met zijn rechtenstudie begon.
      Vandaar.

      J.F.

      Verwijderen
    5. hm, op 1 pagina twee topics ..
      @J.F.
      NTI!? Het moet nog makkelijker kunnen. Bij het kopen van 3 pakjes bonzo, ze moeten wat te blaffen hebben.
      Gezinsvoogd kan je al worden bij het kopen van 5 pakjes pampers als je onder de 25 bent, zonder kinderen en thuiswonend.
      Moraal, ethiek, rechten en eer/gevoel/begrip mogen geen rol spelen bij deze beroepen, maar wel onderdrukking, agressie, demoralisering en mishandeling met vol geweten.

      Ik vergeet de griffier! Die typen vaak foute beschikkingen. Hun opmaak van het proces-verbaal klopt vaak niet met hetgeen wat er werkelijk besproken wordt tijdens de hoorzittingen. Waar heeft die gestudeerd?

      Rechters werken maar 1x per week een gehele dag, de rest van de week moeten ze alle verzoek -en verweerschriften lezen.

      Ik had Korver en Bram Moszkowicz gebeld, geen pro deo. Waarschijnlijk geilen ze op media aandacht. Moszkowicz zei dat het vergeefse moeite was omdat rechters op de hand van BJZ worden gedragen en zo vice versa.

      Verwijderen
    6. @ Anoniem 1 april

      De laatste.

      Hier mijn laatste reactie op u. Misschien wordt ik vervelend, maar ja.
      Middels uw opmerking over de griffier beweert u eigenlijk, dat het bij de rechtbank een rotzooi is. Wie gelooft dat nou? Wel, ik.
      Heb dezelfde ervaring. Rechter zegt, kind krijgt geen OTS.
      Ik krijg beschikking: OTS voor 1 jaar. Links en rechts wat gebeld. Ik kon in hoger beroep. Ik heb een hooggeplaatste vriend binnen de jeugdzorg. Die schakel ik in.
      Na 6 weken krijg ik een Herstelbeschikking. Hierin staat:
      De griffier heeft een onjuist concept geschreven en de rechter heeft een en ander niet gecontroleerd. Beschikking is getekend door griffier en rechter.
      Dus mijn kind heeft onwettig 6 weken lang het stempel OTS gehad.
      Excuses? Heeft men nooit van gehoord.

      Dus als u beweert dat het bij de rechtbank een rotzooi is, kan ik dat allen maar onderschrijven.
      Je zou toch mogen verwachten, dat men hier wat zorgvuldiger mee omgaat.
      Een beschikking betreffende OTS of UHP, is soms letterlijk een doodsvonnis.
      Zie de casus van Ruben en Julian. Hier was de handtekening van de rechter niet eens meer nodig. Het lezen van het Raadsrapport was voor vader Jeroen genoeg. Zij rusten in vrede.

      Heb ook beide door u genoemde namen benadert.
      In het geval van Korver, zijn kantoorgenoot van Essen.
      Zij hadden geen trek. Heb de boel maar zelf geregeld.
      Kostte wat uurtjes studie, maar is redelijk gelukt.

      J.F.

      Verwijderen
  8. Dom.

    Via de link bovenaan dit artikel ga ik naar de site van de EO.
    Tot mijn verbazing zie ik, dat ook de EO de contactgegevens van het AMK hier opgenomen heeft. Realiseert men zich wel, dat juist de AMK melding de dader vrijuit doet gaan.
    De AMK melding zorgt ervoor, dat de casus in het civiele recht terechtkomt.
    De kindermishandeling c.q. misbruik hoort in het strafrecht. Door de AMK melding komt het strafrecht echter niet om de hoek kijken.
    En de dader? HIJ LACHT ZICH EEN HOEDJE.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ziekenhuis!

    Vandaag nog even de site van de EO bezocht. Echt interessant. Sven: man wat kan jij schrijven.
    Uit diverse reacties maak ik op, dat ik niet de enige ben met het idee dat het niet goed zit met deze opa William. Zie mijn reactie onder de kop Grappig!
    Dat het hele programma een staaltje van flutjournalistiek is klopt ook.

    Maar, ik zou het hebben over het ziekenhuis. Daar gaat ie.
    Tussen de vele reacties staat er een van A.H. Teeuw. Wie is dit?
    Dit is een kinderarts van het AMC te Amsterdam. Deze arts reageert min of meer namens het ziekenhuis, in ieder geval namens enkele collega s.
    Bij het AMC vinden ze het ook niet een geweldig programma. Dat de dader aangepakt wordt is bijzaak, het kind in veiligheid brengen is veel belangrijker. Zij zijn dan ook een voorstander van de UHP. Een kind terugplaatsen is volgens het AMC helemaal uit den boze. Om een en ander snel en doeltreffend te regelen, heeft men een team.
    Het Task-AMC. Hierin werken samen: ziekenhuis, vertrouwensarts AMK, gezinsmanager van Bureau Jeugdzorg en de Raad voor de Kinderbescherming.
    De reactie eindigt als volgt.
    Met vriendelijke groet. Mede namens Dr. R. van Rijn, Dr. S.N. Brilleslijper - Kater, Drs. T.F. Bosschaart, Drs. A.H. Teeuw. Zij zijn allen lid van het bewuste team.
    Dit lijkt mij nuttige informatie. Mocht u zich nu nog samen met uw kind in het hol van de leeuw willen begeven, weet u in ieder geval hoe de leeuw heet.
    Ik heb zelf een ervaring met het Flevoziekenhuis in Almere.
    S' morgens kind(gewond) er in, s' avonds kind weg. In de leer geweest bij Hans Klok?
    Na 3 dagen had ik haar terug. Was een foutje. De nasleep duurde niet 3 dagen, maar 3 jaar.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat gebeurd er als je met je kind(eren) vlucht naar een blijf van mijn lijf huis of een vrouwenopvanghuis? Er schijnt ergens in Nederland ook een mannenopvanghuis te zijn. Doen die mensen dan ook aan meldingen? Vooralsnog beschermen zij de moeder of vader met hun kind(eren) tegen elke vorm van mishandeling maar ook hun privacy.

    BeantwoordenVerwijderen