Moeilijke tijden voor Jeugdzorg

Het zijn moeilijke tijden voor jeugdzorg. Ze worden binnenkort de maat genomen in het Europese Parlement, over een week komt de Sozio-SPH uit (vakblad voor pedagogen) met daarin een interview met Jeugdzorg Dark horse, terwijl bij de nieuwe wethouder van jeugdzaken in Amsterdam Pieter Hilhorst, die nog maar een paar maanden in functie is, het al klachten regent over BJAA.

http://www.sozio.nl/
 

Met de nieuwe wet ‘Zorg voor de jeugd’ gaat het ook al niet zo best, want in de Eerste Kamer, waar men zijn uiteindelijke goedkeuring moet geven voor de wet, zijn ze er langzamerhand van doordrongen aan het raken, dat de grenzeloze machtspositie van de jeugdzorg ook heel nadelig kan werken voor kinderen, die behalve recht op veiligheid, natuurlijk ook recht hebben op gezinsleven met hun eigen ouders. Iets waar de jeugdbeschermers verder geen enkele baat bij hebben, maar als ze heel eerlijk zijn, moet dat toch gerekend worden tot het ‘belang van de jeugdige’. Dat ze geenszins van plan zijn dat kinderbelang eerlijk voor het voetlicht te brengen, is helaas voor hen niet langer bepalend voor de beeldvorming bij het grote publiek en (met enige vertraging) bij de beleidsmakers.

Het is ondanks de tegenwerking van jeugdbeschermers, dat het recht op gezinsleven van kinderen, begint door te sijpelen bij mensen die verantwoordelijk zijn voor het vorm geven aan de zorg voor jeugdigen. Let wel, het is vooral vanuit economische motieven dat velen zich beginnen af te vragen hoe het beter zou kunnen. Er is gewoon te weinig geld om op de zelfde dictatoriale en geldverslindende manier door te gaan met het zonder geldige redenen onttrekken van kinderen aan hun ouders. Dat moet goedkoper kunnen. En als we daarbij ook nog een stukje menselijker worden, dan is dat alleen maar meegenomen. Ondertussen zijn de jeugdbeschermers natuurlijk uit alle macht bezig om hun baantje veilig te stellen, door onder andere namen en op andere plaatsen zich toch overal tussen te wringen, zoals in de scholen, want niet iedereen kan straks een gezinshuis beginnen voor €36.000 per kind per jaar. 

Zoveel kinderen kunnen er nu ook weer niet bij elkaar gesprokkeld worden voor UHP, want dat gaat op den duur de kosten zodanig opdrijven dat daar straks onderzoeken naar zullen worden ingesteld. (Het bedrag per kind, per jaar is op zichzelf kennelijk nog geen onderzoek waard) Dus als de kosten straks echt de pan uit gaan rijzen, klinkt het: ‘Waar blijft al ons belastinggeld?’ Niet ‘Waar blijven al die kinderen?’, want de Tweede Kamer laat zich voorlopig nog wel sussen door de minister en staatssecretaris van VWS en Justitie, wanneer deze verklaren dat het allemaal op professionele wijze gebeurd, door mensen die ‘ervoor zijn opgeleid’ (wat ze liever niet specificeren!) . En iedereen heeft er begrip voor dat zij niets willen controleren op ‘het niveau van de individuele casus’, want dat doet zelfs de inspectie van de jeugdzorg niet!  

Zou een minister dan wel vieze handjes moeten krijgen? Het systeem is juist perfect geregeld. Niet-functionerende klachtencommissies, rechters die op goed geloof de adviezen van BJz volgen, omdat de controlerende taak van de rechter die zelden wordt waargemaakt, op papier voor buitenstaanders voldoende geloofwaardig overkomt en af en toe het voorspelbare exces in de kranten, waardoor de bewindslieden heel even voor Sinterklaas moeten spelen en BJz een paar miljoentjes extra zullen toewerpen, omdat het toch wel duidelijk is dat ze bij BJz een ont-zet-tend zwaar beroep hebben.  

Nee, je moet als jeugdzorg nooit teveel geld ineens vragen, want dan gaan de Kamerleden die geldbedragen in verband brengen met disfunctioneren van de sector.  De extra roep om meer geld, die van tijd tot tijd klinkt uit de verschillende regio’s, moet gedoseerd worden en de aanleiding moet zijn dat de wachtlijsten zo groeien, omdat de aantallen kindermishandeling in Nederland stijgen als het waterpeil tijdens de grote ramp van 1953.  

Niemand die ook werkelijk gelooft dat die aantallen zo onrustbarend stijgen, want hoe valt gelijktijdig daarmee te verklaren dat Nederland de gelukkigste kinderen ter wereld kent, maar als we het maar lang genoeg tegen elkaar zeggen en met angstige ogen kijken naar de wereld om ons heen, dan wordt alles steeds lelijker en bedreigender. Bovendien loop je als professional in allerlei sectoren zelf ook steeds meer gevaar.  

Er is een toename van meldingsverplichtingen, waarbij er aan de hand van statistieken bepaald wordt hoeveel iemand per jaar zou moeten melden. Word dat aantal niet gehaald, dan is er geen sprake van een gelukkige klas, met veel liefhebbende en bekwame ouders, nee, dan is de docent kennelijk blind, evenals de huisarts, de wijkagent en de tandarts. Vermoedelijk krijgen de bakker en de slager in de toekomst ook meldingsplicht en de huisbaas van uw woningbouwvereniging.

Die mishandelde kinderen moeten gewoon gevonden worden en als ze niet blijken te bestaan, dan zit er helaas maar één ding op. Dan moeten er nog meer pedagogisch bekwame ouders beschuldigd worden (op grond van ‘tegenwerking’ / niet erkennen van hun eigen ‘problematiek’) zodat in ieder geval de schijn kan worden opgehouden van de noodzakelijkheid van nog meer angst zaaien. 

Ik wil overigens niet ontkennen dat er mishandelde kinderen bestaan die niet worden gezien en niet worden geholpen, maar gek genoeg zijn die dan vaak wel aangemeld bij AMK/BJz of staan er zelfs onder toezicht. Maar daar wordt het geld voor de OTS al voor gevangen, dus daar moeten bezorgde buren zich maar liever niet meer mee bemoeien. De ‘professionals’ regelen dat.  

En toch geloof ik dat de territoriumdrift van jeugdzorg op een gegeven moment een halt zal worden toegeroepen, door de aanhoudende versobering van onze nationale financiën. Er zal straks iemand zijn rekenmachine pakken en een paar toetsen intikken, waarna de gedachte opkomt dat €36.000 toch wel erg veel geld is, voor één kind per jaar. En de logica (ja, zelfs dat durf ik te voorspellen) dat het een beetje bezopen is om alleenstaande ouders hoog in te schalen op de risicolijst van kindbedreigende situaties, terwijl het wel mogelijk wordt gemaakt om als alleenstaande een gezinshuis te beginnen (voor €36.000 per kind per jaar) moet op zeker moment ook in de hersenen van Kamerleden gaan wortel schieten.

Sven Snjier

                    Terug naar Alle artikelen Jeugdzorg Dark horse
http://jeugdzorg-darkhorse.blogspot.com/2012/04/alle-artikelen-jeugdzorg-dark-horse.html