Groeten uit het buitenland,

We zitten alweer bijna een half jaar in het buitenland, vanwege de OTS en misschien, je weet nooit, een UHP binnenkort of ontheffing uit de ouderlijke macht. 

Het gaat hier goed, niet meer de angst dat je kind uit huis gehaald wordt.

Ze weten niet waar we zitten en we hebben wat maatregelen genomen om minder makkelijk traceerbaar te zijn.

Ik mail nu onder een andere naam en ga de strijd weer aan van afstand, door artikelen te schrijven en mensen weer verder bewust te maken.

 

Naam en casus bekend bij Jeugdzorg Dark horse 

 

                                       ----------------------------------------------------------

De maakbare samenleving is een utopie

 

Zodra een utopie het doel wordt van de politiek, is de totalitaire staat nabij. Paul Frissen waarschuwt in zijn ”Fatale Staat” voor het despotisme van de interventiestaat. Gebaseerd op goede bedoelingen, maar uiterst gevaarlijk.

Kinderen, die de meeste kans lopen het criminele pad op te gaan worden verplicht neurologische tests te ondergaan, waarbij de huidgeleiding en hartslag worden gecontroleerd. Daarnaast worden vragenlijsten ingevuld door leerkrachten en hulpverleners. Dit invullen gebeurt niet objectief. De leerkracht, die vindt dat het kind zich beter moet gedragen, vult bijvoorbeeld een risicolijst in. Het subjectieve beeld wat de leerkracht schetst van het kind is bepalend. De leerkracht zelf ontsnapt aan iedere kritiek. Maar een kind dat een engeltje is bij de ene leerkracht, die respect toont en luistert naar het kind, kan zich bij een controlerende, afstandelijke leerkracht weleens slecht gedragen. Het gedrag van een kind is niet op zichzelf staand.

 

Met gedrag geeft een mens een signaal af en reageert op zijn omgeving. Een gespannen, oordelende leerkracht, die zelf bang is om fouten te maken, beïnvloedt het gedrag van de leerlingen anders dan een leerkracht, die de kinderen ruimte, vrijheid en lucht geeft en niet bang is om de kinderen op te laten bloeien zoals ze zijn. Daar gaat neuropsycholoog Hanna Swaab volledig aan voorbij. Zij beweert dat aan de hand van tests en vragenlijsten het empathisch vermogen van het kind gemeten kan worden, als vaststaand feit. Zij baseert zich op wetenschappelijke inzichten. Huid en hart reageren op plaatjes of uitspraken. Dat ieder mens anders reageert, kan niet in een test gevangen worden. Maar vervolgens worden met de resultaten van deze tests ouders en kinderen in de fuik van jeugdzorg gedreven.

 

Veel fouten en geen waarheidsvinding

 

In de sociale wijkteams zitten namelijk “professionals” van Bureau Jeugdzorg. Deze mensen hebben de macht van de overheid gekregen om diep in te grijpen in het gezin. En dat doen ze dan ook heel vaak en snel. Helaas doen ze dat niet op basis van wijsheid, inzicht en betrokkenheid, maar kijken ze door een gordijn van vooroordelen naar ouders en kind.

 

Van deze hulpverleners is genoegzaam bekend dat zij veel fouten maken, niet aan waarheidsvinding doen, fouten niet herstellen, en veel schade aan gezinnen aanrichten, door kinderen veel te snel onder toezicht en uit huis te plaatsen. Van deze mensen kan dan ook absoluut niet verwacht worden dat zij op “wetenschappelijke wijze” op basis van tests, die hun waarde niet bewezen hebben, integer om zullen gaan met ouders en kinderen.

Als we dan ook lezen dat als ouders de hulpverlening niet willen aanvaarden er weer zwaarder geschut gebruikt zal worden, weten we al hoe laat het is. Onder dreiging van ondertoezichtstelling, uithuisplaatsing en ontheffing van het ouderlijk gezag wil men zijn gelijk weer halen. Uiterst schadelijk.

 

K